HOE KUNNEN WE GEZONDHEIDSZORG AANBIEDEN ALS WE NIET WETEN WAT GEZONDHEID IS?
Wat is gezondheid? Wat betekent gezond zijn? We gebruiken het woord altijd, maar kunt u het definiëren? En maakt het zelfs uit?
In dit artikel beargumenteer ik dat de beste artsen zich bewust zullen zijn van wat de menselijke gezondheid is om hun patiënten te kunnen behandelen. Om te weten wat gezondheid is, moeten ze bovendien begrijpen wat een mens is, wat betekent dat de christelijke antropologie wordt bestudeerd en geaccepteerd. Ik beweer dat de allerbeste arts – of gezondheidsdeskundige van welke beschrijving dan ook – meer zal doen dan dit intellectueel begrijpen, maar zich tot de patiënt als een menselijk persoon verhouden. Relatie met een patiënt houdt volledig meer in dan alleen de acceptatie van christelijke moraliteit. Het is een christelijke formatie, met de liturgie en mystagogische catechese in het hart die het krachtigst een goede arts zal vormen. Het artikel wordt in twee delen gepresenteerd. Vandaag probeer ik een goede werkdefinitie van gezondheid vast te stellen en waarom het belangrijk is om dat te doen. In deel twee die vrijdag zal worden gepubliceerd, bespreek ik waarom de beste arts, iemand die een patiënt kan helpen dit ideaal te bereiken, iemand zal zijn die zich als christen tot anderen verhoudt. Ik leg uit waarom naar mijn mening zo’n arts iemand zal zijn die ook de schoonheid van de menselijke persoon diep waardeert en bovennatuurlijk wordt gevormd als christen door een mystagogische catechese met de aanbidding van God in het hart.
Een bezoek aan de kwakzalver, door Hogarth, Engelse 18e eeuw. We kunnen vandaag beter verwachten, omdat de behandeling van lichamelijke aandoeningen dramatisch is verbeterd, maar met welk doel?
Gezien het feit dat gezondheid iets is waar we allemaal naar verlangen, zou je je kunnen voorstellen dat we kunnen zeggen wat het is, maar in feite en misschien verrassend, is het niet zo eenvoudig. Toen ik het woord opzocht in een online woordenboek, definieerde het het als een negatief: een staat van vrij zijn van ziekte of letsel. Dit is toch niet voldoende? Want hoewel het ons vertelt wat we niet willen – ziekte en letsel – definieert het niet het goede dat we wel willen, gezondheid.
Filosofisch lijkt het een inversie te zijn: de gebruikelijke benadering is om het goede als een entiteit te definiëren en het kwaad te beschouwen als een vervorming die het goede beperkt of beperkt. Dus door deze benadering zouden ziekte en letsel, als menselijk kwaad, worden gedefinieerd als ontberingen van gezondheid. Maar als we niet kunnen zeggen wat gezondheid is, kunnen we niet zeggen wat een ontbering van gezondheid is, en daarom kunnen we ook niet zeggen wat ziekte is. Dus een definitie van gezondheid op basis van afwezigheid van iets argument is een circulaire definitie, gezondheid is in feite de afwezigheid van slechte gezondheid!–––––––
Misschien kunnen we suggereren dat gezondheid een eigenschap van de menselijke persoon is die kan worden gelijkgesteld met een heelheid van zijn? Dit lijkt beter, maar toch past het niet helemaal. We kunnen ons een situatie voorstellen waarin we bijvoorbeeld een geamputeerde of een blinde man hebben die niet als een heel persoon wordt beschouwd, maar toch als gezond kan worden beschouwd.––––––––––––––
Verder kijkend, definieert de Wereldgezondheidsorganisatie – waarvan u denkt dat u ze zou moeten weten – gezondheid als volgt: gezondheid is een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn, en niet alleen de afwezigheid van ziekte of gebreken. . Evenzo, Medical News Today , in een toepasselijk artikel, Wat is een goede gezondheid? , gedefinieerd gezondheid als een staat van volledig emotioneel en fysiek welzijn. Gezondheidszorg bestaat om mensen te helpen deze optimale gezondheidstoestand te behouden.–––––––––––––
De kapperschirurg door Adriaen Brouwer, Vlaams, 17e eeuw. Als we ons idee van de menselijke persoon beperken tot lichaam-als-machine, zijn onze moderne artsen dan niet gewoon verheerlijkte hoogopgeleide kappers? Ik zou het zo willen beweren, behalve dat de kapper in ieder geval meestal voldoende geïnteresseerd is als persoon om te vragen waar je naartoe gaat voor je vakantie. Geen enkele dokter heeft me dat ooit gevraagd!–––––––––––
Deze lijken dichterbij te komen, maar om te begrijpen wat deze definities echt betekenen, moeten we een duidelijk begrip hebben van wat we bedoelen met fysiek, mentaal, sociaal of emotioneel welzijn en tenzij we dat kunnen doen, zijn we nog steeds zit vast. Welzijn wordt in het woordenboek beschreven als een toestand van gezondheid, geluk en voorspoed. Dit laat ons nog steeds een beetje ronddraaien met een andere circulaire definitie: gezondheid is welzijn en welzijn is gezondheid.–——–––––—––––––––––––––––––––––––—–—––—–—–––—–—-––––––––––––
Welzijn als een staat van geluk, het tweede deel van de bovenstaande definitie, lijkt een beter uitgangspunt; echter. Ik denk dat we serieuze aandacht voor welvaart – succes in materiële termen – kunnen negeren, wat alleen belangrijk is in de mate dat het bijdraagt aan geluk, omdat het redelijk lijkt aan te nemen dat de gelukkige persoon alle welvaart bezit die hij nodig heeft.
Dus hoewel geluk niet hetzelfde is als gezondheid, is er een sterke connectie, en dit zal ons uitgangspunt zijn bij het overwegen van wat gezondheid is. Om vast te stellen wat dat verband is, moeten we eerst overwegen waarom het belangrijk is om te weten wat gezondheid is.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Waarom zorgen maken over de definitie van gezondheid?
Dit is belangrijk. Tenzij onze zorgverleners een duidelijk antwoord hebben op wat gezondheid precies is, dan kunnen we niet telkens als we naar de dokter of het ziekenhuis gaan er niet zeker van zijn dat hij echt probeert ons gezond te maken! Probeer uw arts te vragen wat hij denkt dat gezondheid is en u kunt gestoord zijn om te ontdekken dat hij het niet echt weet.
Ik hoorde voor het eerst over deze anomalie via mijn eigen huisarts, die me vertelde dat hij tijdens zijn medische opleiding nooit formeel precies werd geleerd wat gezondheid is, en dat het na vele jaren van oefenen tot hem doordrong hoe schadelijk dit was voor de gezondheidszorg in het land.–––––––––––
Meestal is het doel van de behandeling van een arts tegenwoordig om verlichting van ziekte. Dus de arts helpt de patiënt niet bij zijn zoektocht naar het Goede, maar helpt eerder bij het ontsnappen aan iets slechts zonder zich echt bezig te houden met waar hij heen gaat. Dit is beter dan niets, maar het leidt wel tot problemen. In het beste geval beslist elke arts zelf wat gezondheid is, misschien in overleg met de patiënt. We kunnen niet vaststellen wat het goede is voor een mens zonder hem als persoon, lichaam, ziel en geest te beschouwen. Een arts die is getraind om het lichaam te behandelen als een mechanisch apparaat dat moet worden gerepareerd en vaak komt het niet bij hem op om te overwegen hoe het zich verhoudt tot de hele persoon, vooral het spirituele aspect.–––––––––––––
Zoals christenen weten, is de menselijke persoon een diepe eenheid van lichaam, ziel en geest. Moderne medische training vermijdt zorgvuldig het innemen van een positie ten aanzien van het spirituele welzijn van de persoon, en dit heeft ingrijpende gevolgen omdat hierin geen neutraliteit kan zijn. Zoals in alle dingen, zijn we ofwel voor God, ofwel zijn we tegen Hem. Een filosofie van medische behandeling die een positie van spirituele ‘neutraliteit’ inneemt als een van haar fundamentele premissen, zal onvermijdelijk anti-spiritueel zijn en de spirituele gezondheid van de mens ondermijnen en ons tot ellende leiden.
Het lijkt me dat artsen van vandaag getrainde experts zijn die het beste deel van de menselijke natuur behandelen dat ze zijn getraind om te onderzoeken, maar ze hebben onvoldoende kennis van hoe dat deel zich verhoudt tot het geheel. Om dit verband hoogstwaarschijnlijk te kunnen maken is een studie van de christelijke antropologie en de integratie van deze studie met hun medische opleiding vereist.
Een manier om de situatie samen te vatten is dat moderne artsen goed kunnen analyseren, maar minder in staat zijn om te synthetiseren. Ze kunnen de onderdelen afzonderlijk behandelen, maar ze zijn minder competent in het samenstellen van al die onderdelen.
–––––––––––––––––––––––––––––––– ––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Om te illustreren hoe dit alleen al op lichamelijke gezondheid van invloed kan zijn (zonder op dit moment na te denken over de spirituele behoeften van de persoon), zijn hier twee voorbeelden. Allereerst in de bijlage van mijn boek The Way of Beauty , getiteld Liturgy and Intuition, Ik beschrijf hoe verpleegkundigen op intensive care afdelingen bij een aantal gelegenheden voorspelden dat een patiënt een hartaanval zou krijgen. De gespecialiseerde cardioloog zou binnenkomen om de metingen van alle vitale functies te controleren en, in tegenstelling tot wat de verpleegster zei, zeggen dat er geen risico was, omdat alle metingen binnen de gedefinieerde grenzen van een gezonde functie lagen. Op de vraag om uit te leggen waarom ze bezorgd waren om de patiënt, kon de verpleegster niet zeggen dat het gewoon een overtuiging was die voortkwam uit intuïtie. Dus meestal negeerde de arts de waarschuwing; vervolgens, zo vaak als niet, kreeg de patiënt een hartaanval. Later werd ontdekt dat, hoewel individuele metingen van de hartfunctie binnen de veiligheidslimieten lagen, bepaalde combinaties van dergelijke metingen gevaarlijk waren. De verpleegkundigen pakten intuïtief het meetpatroon een ongezond hart op vanwege hun geweldige ervaring met patiënten. Hun ervaring en intuïtie waren belangrijker dan de kennis die hen tijdens hun training werd gegeven.
Hier is nog een voorbeeld, gegeven door een praktiserend cardioloog. Er zijn vier atria in het hart en soms kan een ziek hart vergrote of verminderde atria onthullen. In hun training leren de artsen het ‘gezonde’ bereik van maten van elke individuele hartatria. Hij vertelde me echter dat er vaak situaties zijn waarin een of meer atria buiten het bereik van de gezondheid vallen, maar een ervaren cardioloog zal de lezing negeren als ze, in het licht van hun ervaring, het patroon van de relaties tussen één atrium en de drie anderen om gezond te zijn.–––––
Dus net zoals alle delen van het hart in een juiste relatie tot de anderen zouden moeten staan, zou het hart in een juiste relatie moeten staan tot het lichaam als geheel, en daarom zou het lichaam in een juiste relatie moeten staan tot de ziel en de geest . Dan staat elk deel in goede relatie met het geheel.
Hugh Laurie in huis. Het idee van de arts die briljant is in wat hij doet, maar zijn patiënten en collega’s lijkt te verachten, zorgt voor geweldig drama. Maar in feite, zou zo’n arts zelfs beter kunnen zijn als hij vreugdevol en christelijk was? Ik geloof het wel.
Een voorgestelde definitie van gezondheid
Over dit alles tot nu toe nadenkend, hier is een voorgestelde definitie van gezondheid: gezondheid is de harmonie van alle aspecten van de menselijke persoon – lichaam, ziel en geest – in overeenstemming met onze vrijheid om nu en in de eeuwigheid geluk te kiezen . Gezondheidszorg, ongeacht het specifieke aspect van de menselijke persoon waarop het is gericht, houdt zich daarom altijd bezig met de behandeling van de hele persoon en de optimalisatie van die vrijheid om geluk te kiezen.
HELPT HET EEN ARTS OM DE PATIËNT TE BEHANDELEN ALS HIJ DE SCHOONHEID VAN DE PERSOON WAARDEERT EN ZICH ALS CHRISTEN TOT HEM VERHOUDT? IK DENK HET.
In dit artikel beargumenteer ik dat de beste artsen zich bewust zullen zijn van wat de menselijke gezondheid is om hen te kunnen behandelen. Om te weten wat gezondheid is, moeten ze bovendien begrijpen wat een mens is, wat betekent dat de christelijke antropologie wordt bestudeerd en geaccepteerd. Ik beweer dat de allerbeste arts – of gezondheidsdeskundige van welke beschrijving dan ook – meer zal doen dan dit intellectueel begrijpen, maar zich tot de patiënt als een menselijk persoon verhouden. Relatie met een patiënt houdt volledig meer in dan alleen de acceptatie van christelijke moraliteit. Het is een christelijke formatie, met de liturgie en mystagogische catechese in het hart die het krachtigst een goede arts zal vormen.––––––––––
In deel één (die woensdag verscheen) probeerde ik een goede werkdefinitie van gezondheid vast te stellen. In dit deel bespreek ik waarom de beste arts, iemand die een patiënt kan helpen dit ideaal te bereiken, iemand zal zijn die zich als christen tot anderen verhoudt. Ik leg uit waarom naar mijn mening zo’n arts iemand zal zijn die ook de schoonheid van de menselijke persoon diep waardeert en bovennatuurlijk wordt gevormd als christen door een mystagogische catechese met de aanbidding van God in het hart. Ik begin met de definitie van gezondheid die aan het einde van deel één is vastgesteld.
Plastische chirurgie is het antwoord van de moderne medische professie op de kwestie van menselijke schoonheid. Ik stel voor dat de beste artsen de schoonheid van de menselijke persoon waarderen op een manier die niet beperkt is tot fysieke aantrekkelijkheid.
Een voorgestelde definitie van gezondheid
Over dit alles tot nu toe nadenkend, hier is een voorgestelde definitie van gezondheid: gezondheid is de harmonie van alle aspecten van de menselijke persoon – lichaam, ziel en geest – in overeenstemming met onze vrijheid om nu en in de eeuwigheid geluk te kiezen . Gezondheidszorg, ongeacht het specifieke aspect van de menselijke persoon waarop het is gericht, houdt zich daarom altijd bezig met de behandeling van de hele persoon en de optimalisatie van die vrijheid om geluk te kiezen.
––––––––––––––––––—–—––––––––––—–––––––—––—–––—–—–––––––––––––––––––––––––––––––––
Geluk. Wat is het en hoe krijgen we het?
Wat we allemaal zoeken is geluk, en zoals Aristoteles opmerkt, wordt elke keuze die we maken gedaan om ons geluk te vergroten. De arts kan geluk niet voorschrijven, maar hij kan bijdragen aan de vrijheid van de persoon om het te kiezen als hij weet wat geluk is en wat nodig is om het te verkrijgen. Ik denk dat de oorzaak van de moeilijkheid om precies welzijn en gezondheid te definiëren verband houdt met al zijn vertakkingen, een terughoudendheid is om een fundamentele waarheid te erkennen, dat geluk is wat we in dit en het volgende leven zoeken, en dat God ons op die manier zodat we Hem kunnen zoeken.
Geluk is een van die woorden die bijna onmogelijk te definiëren is zonder af te dalen in cirkelvormige definities van het soort dat we al zijn tegengekomen. Een onvermogen om het woord te definiëren, betekent echter niet dat we niet weten wat het is. De meeste mensen die het niet konden definiëren, zouden toch zeggen dat we het weten wanneer we het krijgen, en we weten wanneer we het niet hebben. Ook kunnen de meeste mensen van nature een onderscheid maken tussen verschillende niveaus van oppervlakkig of tijdelijk geluk. Alle vormen van geluk zijn wenselijk en goed, maar niet alle vervullen het verlangen naar een diep en permanent geluk dat in ons hart ligt.
Ik zou willen stellen dat geluk in feite ondefinieerbaar is – onuitsprekelijk – dat wil zeggen, voorbij woorden. Dit is een mysterie dat ons echter geen zorgen hoeft te maken, want wat we wensen is voor ons allemaal beschikbaar. Ik citeer hier van de orthodoxe theoloog Alexander Schmemann (d.1983):
‘Het ultieme mysterie van de kerk bestaat erin de Heilige Geest te kennen, Hem te ontvangen, in gemeenschap met Hem te zijn. Hij is het (en niet ‘genade’) die we in gebed aanroepen en door geestelijke inspanning verkrijgen. Zijn uitstorting, dan stroomt de menselijke ziel over van onuitsprekelijke vreugde omdat de Geest van God verandert in vreugde alles wat hij aanraakt. “
‘Dit alles betekent dat we de Heilige Geest alleen kennen door Zijn aanwezigheid in ons, de aanwezigheid die zich vooral manifesteert in onuitsprekelijke vreugde, vrede en volheid. Zelfs in de gewone menselijke taal verwijzen deze woorden – vreugde, vrede, volheid – naar iets dat precies onuitsprekelijk is, wat door zijn aard voorbij woorden, definities en beschrijvingen gaat. Ze verwijzen naar die momenten in het leven waarin het leven vol leven is, wanneer er geen gebrek is aan en daarom geen behoefte aan iets, en dit geen angst, geen angst, geen frustratie. De mens spreekt altijd van geluk, en inderdaad, het leven is een streven naar geluk, een verlangen naar zelfvervulling van het leven. Men kan dus zeggen dat de aanwezigheid van de Heilige Geest in ons de vervulling is van waar geluk. En aangezien dit geluk niet afkomstig is van een identificeerbare en externe oorzaak, net als ons arme en wereldse geluk, die verdwijnt met het verdwijnen van de oorzaak die het heeft voortgebracht, en omdat het nergens vandaan komt in deze wereld, maar toch resulteert in een vreugde over alles, moet dat geluk de vrucht zijn in ons van de komst, de aanwezigheid, het blijven van iemand die zelf is leven, vreugde, vrede, schoonheid, volheid, gelukzaligheid. Deze iemand is de Heilige Geest.
De wonderbaarlijke gebeurtenis op Pinksteren is een teken van wat ons als christenen ter beschikking staat. De gave van goddelijke wijsheid, een gave van de Heilige Geest, is het einde van alle christelijke opvoeding en zou dus ook moeten worden opgenomen in de vorming van gezondheidswerkers!
De hele persoon behandelen
Gezien de diepe eenheid van de menselijke persoon, een enkele entiteit die lichaam, ziel en geest is en waarin elk aspect met elkaar verbonden is. Er is geen behandelend deel van de persoon zonder de hele persoon te behandelen, en de behandeling van een arts door de persoon is onvolledig als het niet in overeenstemming is met ons verlangen naar God.
Dit gaat om meer dan medische ethiek. Het wordt beheerst door de eerste veronderstellingen van wat de persoon is. Een arts kan alle medicijnpraktijken kennen, maar hij kan niet weten hoe hij deze correct moet toepassen als hij niet begrijpt wat een persoon vrij maakt om geluk te kiezen.
De kern van de zaak: het menselijke hart was ooit een orgaan dat de plaats symboliseerde waar we, als persoon, de vectorsom zijn van al onze gedachten, gevoelens en acties. De moderne geneeskunde beschouwt het als een machine en geeft het wiskundig weer als een reeks functies. Deze aanpak is goed voor de behandeling van hartaandoeningen, maar het zou beter kunnen zijn als al deze gegevens worden begrepen in relatie tot het welzijn van de hele persoon.
Het lijkt erop dat de oude Grieken een groter begrip hadden van dit idee van de noodzaak van de harmonie van de delen dan de specialisten van de moderne seculiere geneeskunde. Hun algemene wiskundige theorie van harmonie en verhoudingen begon met de overweging van de schoonheid van dingen, en het besef dat wanneer we erkennen dat de relatie van de delen tot elkaar geordend is tot het geheel en naar het doel ervan, we het als zowel mooi als mooi zo. Dus de overweging van wat dingen zijn begint met de erkenning van hun schoonheid als een teken van hun goedheid. Dit geldt zowel voor de mensheid als voor de schepping. De Griekse geneeskunde beschouwde gezondheid als het evenwicht tussen de onderdelen en slechte gezondheid, zo werd aangenomen, zou kunnen worden gekoppeld aan een onbalans. Een voorbeeld hiervan is hun benadering van de vier ‘humoren’ – gele gal, zwarte gal, slijm, bloed. Ze begrepen ook de diepe eenheid van het fysieke en spirituele, dus probeerden ze te overwegen hoe een onbalans van deze humoren tot een emotionele onbalans zou kunnen leiden. Hieruit hebben we nog steeds woorden in de Engelse taal die betrekking hebben op stemming of karakter, zoals gal, flegmatisch of sanguine (de laatste van “sanguis”, het Latijnse woord voor bloed).
Wat het morele leven betreft, koppelt Aristoteles in zijn Nicomachean Ethics (een boek dat vandaag de dag nog steeds wordt bestudeerd in katholieke hogescholen) deugdzaam gedrag rechtstreeks aan een proportionele relatie tussen uitersten, waarbij hij rekenkundige en geometrische verhoudingen aanhaalt. Veel mensen lezen dit en denken dat hij losjes of figuurlijk spreekt, maar hij gebruikt deze termen met precieze betekenissen in gedachten. (Als je wilt begrijpen hoe, kun je lezen over de wiskunde van proportie en harmonie in De Institione Arithemetica en De Institutione Musica van Boethius , of mijn samenvatting van die principes in The Way of Beauty . Deze worden ook onderwezen in mijn les aangeboden door Pontifex University, genaamd The Mathematics of Beauty.)
Bij het overwegen van de waarde van wat de ouden deden op het gebied van geneeskunde, suggereer ik niet dat we hun wetenschappelijk inzicht in de menselijke persoon overnemen dat inferieur was aan dat van de huidige tijd. We moeten eerder nadenken over hoe deze holistische benadering van medicijnen het menselijke in de gezondheidszorg kan herstellen. Dit is ook geen argument om de specialisatie in de geneeskunde op te geven. Het lijkt gepast dat een arts in de eerste plaats lichamelijke gezondheid in overweging neemt, maar tegelijkertijd lijkt het redelijk om te zeggen dat hij geen goed arts kan zijn zonder op zijn minst enig besef van hoe zijn specialisatie zich verhoudt tot het geheel.
De moderne arts beschouwt bijvoorbeeld heel vaak een chemische onbalans en het verband met ongeluk en schrijft antidepressiva voor. Om dit te doen zonder de mogelijkheid te overwegen dat een chemische onbalans het gevolg kan zijn van spirituele kwalen (wat zelfs anders is dan het als een geestelijk probleem te beschouwen) kan leiden tot een verkeerde diagnose en behandeling. Ongeluk, zoals lichamelijke pijn, onthult een moeilijkheid en bij deze gelegenheden kan behandeling met antidepressiva vergelijkbaar zijn met de behandeling van een gebroken bot met pijnstillers.
The Sacred Heart, door David Clayton, 20e eeuw. Toewijding aan het Heilig Hart geeft ons waardering voor de mensheid van Christus. Misschien, ironisch genoeg, door meditatie op het symbool van het hart als de zetel van de hele persoon, kan het ons (inclusief degenen onder ons die in de medische beroepen zijn) ook waardering voor de spirituele aspecten van de mens geven.
Schoonheid en gezondheid
Het op deze manier definiëren van gezondheid creëert een directe verbinding met onze perceptie van de schoonheid van de menselijke persoon. In de traditionele westerse benadering is schoonheid de juiste ordening van de delen van iets in relatie tot elkaar, zodat het geheel wordt geordend naar zijn doel. We begrijpen die schoonheid, we onderscheiden dit juiste patroon van de delen tot elkaar en van het geheel tot zijn doel.
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
De menselijke schoonheid zou daarom kunnen worden gedefinieerd als de uitstraling van gezondheid .
De Lucca Madonna van Jan Van Eyck, Vlaams, 15e eeuw. Het is de liefde van een ouder voor het kind waardoor ze de schoonheid van een baby kan zien op een manier die anderen niet zien. Alle mensen zijn op grond van onze menselijkheid zo mooi als een baby, en het is ons gebrek aan liefde voor anderen dat ons vermogen beperkt om het te zien. Niettemin is de erkenning van de schoonheid van de hele persoon een ideaal waar we naar kunnen streven, hoe moeilijk het ook is om te bereiken.. –––– –––––
Deze definitie spreekt een diepere erkenning van de menselijke persoon dan de oppervlakkige erkenning van seksuele aantrekkelijkheid, wat een ware maar onvolledige beoordeling van menselijke schoonheid is. Een persoon als mooi op deze manier erkennen – stralend gezond – is zelfs meer dan essentiële informatie over zijn gezondheid begrijpen. Het moet worden aangehouden door iemand die waardeert dat hij in relatie staat tot de beschouwde persoon en begrip heeft voor wat die doelen zijn. Dit is iemand die houdt van en die geniet van de vrijheid van de ander.
Het is heel waardevol dat artsen worden gevormd om ons op deze manier te zien. Voor alle bloeddrukmetingen of vitale functies, is het hun oordeel, gevormd door ervaring, zal hen in combinatie hiermee vertellen, alleen door te kijken, hoe gezond een persoon is. Zo’n arts zal niet alleen een verhoogd gevoel hebben wanneer er iets mis is, hij zal natuurlijk zoeken naar het herstel van het evenwicht en een gevoel hebben hoe de onderdelen weer bij elkaar kunnen worden gezet, om zo te zeggen. Dit vereist dat elke arts en verpleegkundige, evenals beoefenaars van de medische wetenschap, mystici en geliefden zijn die geïnteresseerd zijn in, en idealiter zelfs de patiënt als persoon goed kennen.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
Een opleiding die een formatie in geloof en een formatie in schoonheid omvat, vergroot de kans dat de arts die persoon is. De beste gezondheidswerkers zullen mannen en vrouwen zijn die ernaar streven om deel te hebben aan de goddelijke natuur en die kunnen zien met de ogen van zuiverheid, en dus zijn ze koningen, priesters en profeten die het leven van de Geest leven (gemeen met alle christenen ). Dit is de reden waarom medische training niet gescheiden moet worden van een spirituele formatie in het christelijke leven. De goede dokter zal een man van liefde zijn die is afgestemd op de schoonheid van de menselijke persoon op de manier waarop een moeder de schoonheid van haar pasgeboren baby ziet.–––––
Het is duidelijk dat dit veel van onze artsen en verpleegkundigen vraagt en iets dat geen enkele training ooit kan garanderen. Medische examens kunnen de kennis testen van de informatie die een dergelijke transformatie kan helpen, maar ze kunnen de transformatie zelf niet meten. Desalniettemin moeten studenten geneeskunde bewust maken van de geschetste principes en hen mystagogische catechese en spirituele begeleiding bieden die voor deze doeleinden zijn gericht, een kwestie van beleid zijn en ik zou het een prioriteit geven boven elke andere algemene opleiding, zelfs de traditionele Great Books en Liberal Arts-programma’s die Amerikaanse katholieke hogescholen en universiteiten bieden. Dit is, stel ik, de authentieke rol van onze Newman-centra op de universiteitscampussen en het is er niet voorbij. Ik geloof dat als ze dit zouden aanbieden, de opname veel breder zou zijn dan alleen medische studenten!
Maar laten allen die u zoeken, vreugdevol en blij in u zijn, en laten allen die zich verheugen in u altijd zeggen dat de Heer wordt geprezen. (Psalm 70 (69), 4)
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––